روش انرژی (نشریه روانگرایی 525)

4-4- روش انرژی

برخلاف روش های ارایه شده ی قبلی، که از تنش یا کرنش به عنوان پارامترهای اصلی در تعیین عوامل ظرفیت و تحریک استفاده می کردند، دستورالعمل ارایه شده در این قسمت، مقیاس های مختلف انرژی را به کار می برد. استفاده از انرژی یک گام منطقی و طبیعی در سیرتکاملی روش های ارزیابی پتانسیل روانگرایی بوده است. دو دلیل برای این موضوع قابل ارایه است: نخست آنکه مدت زمان طولانی است که متخصصان لرزه شناسی انرژی آزاد شده در طی زلزله را به صورت کمی محاسبه کرده و برای تخمین آن روابط ساده ای بر اساس پارامترهای لرزه ای متداول ارائه نموده اند. به طور مثال Guternberg and Ritchter 1956 . دلیل دوم، مطالعات پیشگامانه ی Nemat-Naser and Shokooh 1979 می باشد که ارتباط تابعی میان انرژی تلف شده و فشار منفذی ایجاد شده در نمونه های آزمایشگاهی را نشان می دهد. دستورالعمل های ارزیابی روانگرایی بر اساس انرژی را می توان به دو گروه اصلی تقسیم نمود:

1) روش های به دست آمده بر اساس تاریخچه های موردی زلزله؛

2) دستورالعمل های به دست آمده بر اساس داده های آزمایشگاهی.

دستورالعمل های ارایه شده بر اساس داده های تاریخی خود به دو زیرگروه تقسیم می شوند که یکی از آن ها مقدار انرژی را با استفاده روابط پیشنهادی Gutenberg-Richter تخمین می زند و دیگری انرژی را بر اساس Arias Intensity تعیین می کند. در کلیه ی شیوه های ارزیابی روانگرایی بر اساس داده های تاریخی زلزله که در ادامه ی این بخش مورد بررسی قرار می گیرند، دو پارامتر کلیدی فاصله ی ساختگاه تا منبع لرزه ای و بزرگای زلزله وجود دارند؛ با این حال این روش ها از تعاریف متفاوتی برای فاصله ی ساختگاه تا منبع و مقیاسهای مختلفی برای بزرگای زلزله استفاده می کنند. از این رو برای آسان نمودن ارایه ی دستورالعمل ها و درک هرچه بهترآن ها، مقایسه ی میان مقیاس های مختلف بزرگای زلزله و واحدهای متداول اندازه گیری فاصله ی ساختگاه تا منبع به ترتیب در شکل های 5-4 و 4-6 ارایه شده است.