جمع بندی و نتیجه گیری فصل هفتم نشریه روانگرایی 525

جمع بندی و نتیجه گیری فصل 7 – تخمین تغييرمكان های لرزه ای مرتبط با پديده روانگرايی

همانگونه که در بخش های قبلی این فصل مرور شد، روش های گوناگونی به منظور تخمین تغییرمکان افقی ناشی از گسترش جانبی موجود است، اما هر کدام از این روش ها با محدودیت های اجتنابناپذیری همراه است. این محدودیت ها در نتیجه ی پیچیدگی فیزیکی مساله و کمبود تاریخچه های موردی به خوبی ثبت شده از روانگرایی و گسترش جانبی در محل به وجود می آیند. در ادامه ی این بخش برخی از مهمترین محدودیت های این روش ها به طور خلاصه مورد بررسی قرار میگیرد:

روش های تجربی و شبه تجربی:

در مواقعی که یک رابطه ی کاملا تجربی برای تخمین رفتار آتی خاک ساختگاه مورد استفاده قرار میگیرد، مهندس طراح باید اطمینان حاصل نماید که شرایط تخم ص ساختگاه با شرایط موجود در پایگاه داده یاه ی که برای ایجاد رابطه استفاده شده است، سازگار است. از اینرو استفاده از روش های  Hamada et al. 1987و Youd and   Perkins  1987 به سبب پایگاه داده های محدودی که روابط مذکور براساس آنها ارایه شده است، با محدودیتهایی همراه خواهد بود.

روش های تحلیلی:

فرض مدل های بلوک لغزش، ایجاد یک سطح گسیختگی مجزا با رفتار صلب-خمیری کامل و رفتار صلب تودهی خاک روی آن است. این روش در ابتدا Newmark, 1965برای خاکریزهایی ارایه شد که در طی بارگذاری تناوبی قابل کاهش توجه در مقاومت را تجربه نمیکردند. حتی با وجود مشارکت مقدار مقاومت برشی در کرنش های بزرگ که توسط Baziar and Dobry 1991پیشنهاد شد، نمی توان رفتار خاک روانگرا شده را دقیقا به صورت یک مادهی صلب-خمیری کامل توصیف نمود. بررسی مشاهدات آزمایشگاهی و محلی موارد گسترش جانبی نشان میدهد که کرنش های برشی به جای این که در امتداد یک سطح مجزا رخ دهند، در سرتاسر توده ی خاک روانگرا شده توزیع می شوند. مشابه مدل بلوک لغزش، محدودیت عمده ی مدل تیر ارتجاعی از رفتار مشاهده شده ی عوارض گسترش جانبی در محل ناشی می شود. به طور خاص، مشاهده ی یک سطح زمین ترک خورده و گسیخته شده با فرض تیر خاکی ارتجاعی پیوسته ی قرار گرفته بر روی خاک روانگرا مغایرت دارد. این موضوع تعیین مدول ارتجاعی تیر خاکی و مدول برشی خاک روانگرا شده را با مشکل مواجه می کند. همچنین روش تیر ارتجاعی نیاز به انجام ساده سازی هایی روی نیمرخ خاک زیرسطحی داشته و به جای ارایه ی بهترین برآورد، تغییرمکان بیشینه را محاسبه میکند.

روش های عددی:

استفاده از روش های عددی نظیر کد های اجزای محدود و تفاضل محدود این امکان را فراهم میسازد که روابط ساختاری پیشرفته برای مدلسازی رفتار خاک مورد استفاده قرار گیرد، اما مشکلات موجود در تعریف دقیق پارامتر های مدل ساختاری که نتایج نسبت به آنها کاملا حساس هستند، قابلیت کاربرد این روش ها در مسایل عملی را محدود می کند. مهندسان طراح به ندرت می توانند زمان و هزینه ی مورد نیاز برای ساخت مدل، تعریف پارامتر های ورودی، کنترل مدل و تفسیر نتایج را توجیه کنند. از سوی دیگر ویژگی تغییرپذیری طبیعی و در بیشتر موارد ناشناخته ی نهشته های خاکی، ایجاد ورودی مناسب برای تحلیل های عددی را با مشکل مواجه می کند. با توجه به برنامه ی سنگین آزمون های آزمایشگاهی و محلی موردنیاز برای واسنجی چنین مدل هایی، معمولا کاربرد مستقیم آنها محدود به پروژه های خاص و یا تحقیقات می شود. به طور کلی پیشبینی تغییرمکان ناشی از گسترش جانبی یک مساله ی پیچیده ی غیرخطی است که عوامل گوناگونی بر آن تاثیرگذار می باشند و از این رو نمی توان تنها یک روش خاص را پیشنهاد نمود. با توجه به عدم قطعیت های موجود در ساز و کار در نظر گرفته شده برای این پدیده ی فیزیکی پیچیده، پیشنهاد می شود بر حسب وسعت و اهمیت پروژه از روش های گوناگونی متناسب با امکانات و قابلیت های موجود استفاده شود.

آخرین پروژه ها

مطالب بیشتر