2-4-2-8- روش تزریق

تعریف و تاریخچه تزریق شامل روش های گوناگونی است که در آن ها یک سری مواد از طریق گمانه به داخل تشکیلات خاکی یا سنگی نفوذ داده می شوند تا پس از گیرش این مواد، مشخصات فیزیکی آن تشکیلات تغییر کند. به طور مشخص، تزریق را می توان برای پرکردن ترکها و حفرات سنگ، پرکردن فضای خالی بین زمین و سازه های قرار گرفته بر روی آن و بهسازی خاک های سست به منظور افزایش مقاومت، تراکم و همگنی و کاهش نفوذپذیری آن ها مورد استفاده قرار داد. نوع روش تزریق مورد استفاده بستگی به ملاحظاتی نظیر نیازمندی های خاص پروژه، نوع خاک یا سنگ و سازگاری آن با انواع مختلف دوغاب دارد. یک جزء اصلی برنامه ی تزریق، تحقیقات ژئوتکنیکی کامل به منظور شناسایی شرایط ساختگاه و راهنمایی منطقی در انتخاب روش تزریق و میزان کارآیی آن میباشد.

تزریق در خاک برای دستیابی به اهداف مختلف بهسازی خاک مورد استفاده قرار گرفته و روش های مختلفی برای انجام آن موجود است. کاربردهای تزریق در خاک را می توان به دو دستهی کلی زیر تقسیم کرد:

. * تزریق برای کنترل آب و آببندی؛

.*  تزریق به منظور بهبود ساختار خاک (تزریق ساختاری).

آن دسته از روش های تزریق در خاک که می توانند برای تزریق ساختاری مورد استفاده قرار گیرند، عبارتند از:

.* تزریق نفوذی (با استفاده از دوغاب گل یا مواد شیمیایی)؛

.* تزریق تراکمی (جابه جایی)؛

.* تزریق تحت فشار (جایگزینی)؛

.* تزریق شکافنده؛

.* نفوذ آهک.

یکی از کاربردهای اصلی تزریق ساختاری، بهسازی خاک در برابر روانگرایی است. در مناطقی که سازه ها بر روی خاک های محتمل روانگرایی ساخته میشوند، تزریق نفوذی، تراکمی و تحت فشار روش های قابل کاربرد برای بهبود خواص روانگرایی خاک می باشند. این روش ها به صورت شماتیک در شکل 38-8 نشان داده شده اند. در ادامه ی این بخش توضیح مختصری در خصوص هر یک از این روش ها ارایه می شود.

آخرین پروژه ها

مطالب بیشتر