تزریق تراکمی
ب- تزریق تراکمی
روش تزریق تراکمی compression injection نخستین بار در دهه ی 1950در آمریکا مورد استفاده قرار گرفت. مشابه تزریق شیمیایی، تزریق تراکمی نیز برخی مشکلات موجود در استفاده از دوغاب های ذره ای را برطرف کرد. نیاز به تشخیص امکان تراکم خاک های دارای پتانسیل روانگرایی با استفاده از تزریق تراکمی منجر به ارایه ی آزمایشهایی برای بررسی میزان کارایی این روش در بهسازی خاک های سست زیر سازه ها شد. آزمایش های انجام شده بر روی سد Pinopolis غربی در سال 1985 نشان داد که برای دستیابی به سطح تراکم مورد نیاز در یک ساختگاه خاص به منظور بهبود پایداری لرزه ای در محل، می توان از یک برنامه ی تزریق تراکمی استفاده کرد. این برنامه باید پیشن هاداتی را در خصوص نظارت و بازبینی نتایج ارایه داده و صرفه ی اقتصادی این روش را بررسی کند. مشخصهی تزریق تراکمی، استفاده از دوغاب های با اسلامپ پایین (معمولا 25 میلیمتر یا کمتر)، قابلیت حرکت پایین و اصطکاک داخلی بالا است. در خاک های سست، دوغاب معمولا یک حباب پیوسته را در نوک لولهی تزریق شکل داده و به این ترتیب خاک اطراف را فشرده یا متراکم میکند. تزریق تراکمی را می توان به عنوان یک روش اقتصادی و قابل کنترل برای پرکردن منافذ بزرگ، حتی در حضور جریان آب، به کار برد.
آخرین پروژه ها
مطالب بیشتر
