علل فرونشست و بالازدگی زمین
فونداسیون ها، حلقه پشتیبان بین ساختمان و زمین هستند. آنها بارها را از دیوارها، کف و سقف به داخل زمین منتقل می کنند. در عین حال، هر گونه حرکت زمین را به سازه منتقل می کنند و احتمالاً باعث ایجاد اعوجاج و آسیب می شوند. برای عملکرد رضایت بخش، فونداسیون ها باید حرکت زمین را تحمل کنند و اعوجاج ساختمان را تا سطوح قابل تحمل محدود کنند. شالوده ها ممکن است در انجام این کار شکست بخورند زیرا برای بارهایی که باید حمل کنند به اندازه کافی طراحی نشده اند یا معمولاً به این دلیل که حرکات زمین بیشتر از حد انتظار است. سپس ساختمان دچار ترک خوردگی می شود. حرکت پایه ممکن است ناشی از طیف وسیعی از عوامل باشد که عبارتند از:
فشرده سازی یک لایه نرم در زمین در نتیجه بارهای پایه اعمال شده؛
انقباض و/یا تورم؛
فرسایش؛
نرم شدن خاک؛
تغییرات در سطح آب زیرزمینی؛
فشرده سازی زمین پرشده.
فروریختن کار معدن یا حفره های طبیعی؛
ساخت و ساز یا حفاری در نزدیکی؛
یخبندان;
حمله شیمیایی به پایه ها؛
ارتعاش.
بیشتر این فرآیندها از زمان ساخت و ساز شروع به تأثیر بر ملک می کنند و بنابراین معمولاً در طی ده تا بیست سال اول کشف می شوند.
برای یک ملک قدیمی بدون نشانه هایی از مشکلات طولانی مدت فونداسیون، فرونشست یا بالا رفتن نیاز به تغییر شرایط دارد. در بخشهای خاصی از بریتانیا، این تغییر میتواند ریزش یک حفره یا معدن زیرزمینی باشد ± برای مثال، بسیاری از داراییها در استافوردشایر، یورکشایر و دورهام در اثر ریزش کنترلشده معادن زغالسنگ عمیق آسیب دیدهاند. در بقیه بریتانیا، تنها دو فرآیند رایج وجود دارد که احتمالاً باعث فرونشست در یک ملک قدیمی می شود. اینها عبارتند از: (1) فرسایش ناشی از نشت آب از زهکش یا منبع آب معیوب، و (ب) انقباض یا تورم در خاک سطحی.