1-8– مقدمه

 همانطور که در بخش 2-3 اشاره شد، گام بعدی پس از ارزیابی تغییرمکان های مورد انتظار به کمک روش های ارایه شده در فصل 7 تعیین اثرات این تغییرشکل‫ ها و تغییرمکان های ناشی از روانگرایی بر روی عملکرد سازه ها و دیگر تجهیزات مهندسی و تعریف معیاری برای عملکرد قابل قبول آن ها است. انجام این گام باید مطابق با معیارهای طراحی و عملکردی تعریف شده برای سازه ها و تاسیسات مختلف صورت پذیرد.

اما در نهایت و به عنوان گام آخر، اگر عملکرد رضایت بخش سازه و تاسیسات تامین نشود، می توان به سمت انجام ارزیابی های پیچیده تر  پتانسیل روانگرایی و بررسی روش های کاهش مخاطرات ناشی از آن حرکت کرد. به طور کلی در چنین مسایلی، مهندس طراح گزینه های زیر را پیش رو دارد:

1. ارزیابی مجدد مساله با استفاده از یک روش تحلیل پیشرفته تر؛
2. طراحی تجهیزات برای مقاومت در برابر تغییرشکل‫ های پیشبینی شده؛
3. بهبود ساختگاه به منظور کاهش تغییرشکل‫ های پیشبینی شده تا تراز قابل قبول؛
4. انتخاب یک ساختگاه دیگر.

چنانچه نتایج تحلیل های پیشرفته تر همچنان نشان دهنده ی اثرات غیرقابل قبول روانگرایی باشد، باید گزینه های بعدی مد نظر قرار گیرند. این گزینه ها ممکن است به شناساییهای زیرسطحی بیشتر، آزمون های آزمایشگاهی پیشرفته، مدلسازیهای عددی پیچیده تر  و در موارد خاص مدلسازیهای فیزیکی نیاز داشته باشند. هرچند علاوه بر گزینه های فوق، این نوع تصمیمگیریها بسته به اینکه ارزیابی برای یک پروژه جدید است یا برای سازه های موجود، می تواند شامل پذیرش خطر و گزینه های دیگری نظیر تغییر عملکرد یا اصلاح کاربرد سازه ها نیز باشد. با این وجود، در بسیاری از موارد، به علت نیازمندی های خاص ساختگاه پروژه و کاهش مداوم دسترسی ساختگاه های بدون مشکل، بهترین یا شاید تنها گزینه ی  موجود انجام بهسازی خاک است. فرض اساسی به کار گرفته شده در این فصل آن است که برای رسیدن به عملکرد قابل قبول، ساختگاه مورد بررسی باید مورد بهسازی قرار گیرد.

آخرین پروژه ها

مطالب بیشتر