8-1– معایب و محدودیت های روش تراکمی

عیب اصلی تراکم ارتعاشی این است که این روش تنها در خاک های غیرچسبنده ی دانه ای کارآیی دارد. هنگامی که خاک های دانه ای حاوی بیش از 15 درصد لای و 2 درصد رس باشند، چسبندگی حاصل از آرایش مجدد دانه های ماسه و در نتیجه از تراکم درست و کامل خاک جلوگیری میکند. ممکن است بیشینه ی عمق بهسازی  30متر به عنوان یکی از معایب این روش در نظر گرفته شود. اما باید توجه کرد که پروژه های ساختمانی بسیار کمی وجود دارند که نیاز به تراکم خاک تا اعماق بیشتر دارند. مشابه با دیگر روش های بهسازی خاک، در این روش نیز یک برنامه ی کامل شناسایی خاک زیر سطحی مورد نیاز است. ممکن است انجام تراکم ارتعاشی نسبت به یک پروژه ی حاوی پی عمیق به تحلیل دقیقتر لایه های خاک نیاز داشته باشد؛ چرا که در روش تراکم ارتعاشی برای دستیابی به نتیجه ی نهایی، در تمام عمق بهسازی از خاک طبیعی استفاده می شود. در نتیجه لازم است درک جامعی از کل پروفیل خاک ساختگاه به دست آید. به منظور بررسی این نکته که آیا خاک ساختگاه برای انجام تراکم ارتعاشی مناسب است یا خیر، یک برنامه ی شناسایی محل شامل انجام آزمون های نفوذ استاندارد پیوسته به همراه تعدادی آزمایش دانه بندی مورد نیاز خواهد بود.

آخرین پروژه ها

مطالب بیشتر