بهسازی خاک های سست به روش میکرو پایل

بی توجهی به وجود و شناسای مشخصات خاک های مسئله دار زیر پی ساختمان ها موجب نشست ساختمان های واقع بر روی آن می شود. شناخت خصوصیات و قابلیت های زمینی که قرار است سازه ای بر روی آن ساخته شود از مهمترین مواردی است که باید مورد توجه و دقت قرار گیرد.

بطور کلی در مواجهه با خاکهای مسئله دار نظیر خاکهای سست با قابلیت باربری کم، نشست‌پذیری زیاد، روانگرا، خاکهای دستی و … دو راه پیش روی مهندسین ژئوتکنیک قرار دارد:

الف: استفاده از المانهای باربر در خاک
ب: بهسازی و اصلاح خواص فیزیکی- مکانیکی توده خاک

یکی از روش های مورد استفاده ،به کارگیری از میکروپایل ها می باشد. میکروپایل به شمع‌های با قطر کوچک (کمتر از mm300) اطلاق می‌گردد که غالباً با تسلیح فولادی سبک و تزریق دوغاب سیمان همراه می‌باشند. میکروپایل علاوه برآنکه به عنوان یک المان باربر و مقاوم در برابر نشست عمل می‌کند، بدلیل تزریق دوغاب سیمان، سبب بهبود مشخصات مکانیکی (مقاومتی و رفتاری) خاک اطراف نیز می‌گردد.

بطور کلی کاربرد میکروپایل ها در مهندسی ژئوتکنیک مشتمل بر دو بخش “استفاده در بستر پی سازه‌ها” و “اصلاح و بهسازی برجای خاک” می‌باشد.

اصلاح و بهسازی خاک

۱. پایدارسازی شیب ها
۲. ساخت دیواره‌های نگهبان
۳. مقابله با روانگرایی
۴. افزایش مقاومت توده خاک با اهداف‌خاص نظیر تونل سازی و …
۵. حفاظت شیمیایی بخشهای مدفون سازه‌ها

از نقطه نظر اقتصادی نیز می توان گفت ، باتوجه به این امر که اجرای میکروپایل مبتنی بر استفاده از حجم کم مصالح مشتمل بر فولاد و سیمان، هزینه‌های پائین تجهیز کارگاه و نیز حجم بالای کار نیروی انسانی در زمان کوتاه می‌باشد، روش میکروپایل در مقایسه با سایر روشهای بهسازی نظیر اجرای شمع بتنی و فولادی، تثبیت با سیمان، اجرای ستونهای شنی، تراکم دینامیکی و غیره که مبتنی بر استفاده از حجم زیاد مصالح و یا بکارگیری ماشین‌آلات سنگین و گران‌قیمت می‌باشند، اقتصادی‌تر است.